basisprijs
De ‘onzichtbare steen’ van Sarah van Sonsbeeck? Die kwam er niet. Als onderdeel van de Drentse biënnale Into Nature had de kunstenares een steen van brons willen plaatsen in een van de hunebedden: het liefst zo onopvallend mogelijk, dat je ‘m niet snel zou zien. De aankondiging dat de steen er lag had genoeg moeten zijn. Van Sonsbeeck wilde de bezoeker uitdagen het hunebed – icoon voor het Drentse landschap! – opnieuw, en beter, te bekijken.
Sommige objecten zijn zó bekend, zó aanwezig, dat we er niet meer onbevangen naar kunnen kijken. De hunebedden zijn daar een voorbeeld van, maar ook Mona Lisa, De Nachtwacht, Guernica. Ze zijn zo vaak voorbijgekomen – op T-shirts, in films en tekenfilmseries, op magneten, sleutelhangers, telefoonhoesjes – dat je goed je best moet doen om voorbij het icoon te kijken. De grootste iconen van de kunst- en cultuurgeschiedenis zijn bedreigd door hun eigen bekendheid. Want wie weet wat-ie gaat zien, die kijkt niet meer.