eervolle vermelding
Al millennia lang doen kunstenaars eigenlijk niets anders; door het tonen van het bijzondere, het algemene laten zien. Niet dat iedere kunstenaar met zijn werk de wereld wil verklaren, maar er wordt in elk geval een verhaal verteld, hoe klein of al dan niet pretentieus dat verhaal ook is. De toeschouwer krijgt een blik in de verschillende facetten van het individuele, het bijzondere, waardoor hij via een omweg uitkomt bij het algemene, de wereld om hem heen. Althans, dat is denk ik hoe kunst kan en misschien wel moet werken.
Het is daarom dan ook een sinister genoegen aan mijzelf te moeten toegeven dat ik mij herken in het werk van de Britse kunstenaar Michael Kirkham. Niet sinister omdat hier de platgetrapte uitdrukking ‘jezelf ergens in herkennen’ wordt gebruikt – iedereen heeft zo nu en dan recht op wat clichégebruik – maar omdat de beelden die Kirkham op het doek weergeeft zo weinig reden tot vreugde bieden.