basisprijs
Groezelig bloemetjesbehang dat van de muren afschilfert, een krukje dat linksonder half in beeld is, een vloer van ruwe houten planken. In het duister aandoende decor staat iemand, hoewel, is dat niet teveel gezegd? Alleen de voeten op de planken zijn duidelijk te zien, daarboven de suggestie van een lichaam, ijl als een rookpluim. Op dit zelfportret in zwart-wit verricht fotografe Hélène Amouzou een indrukwekkende prestatie: ze is tegelijkertijd bezig met verschijnen en verdwijnen.
Toen ik het werk een paar maanden geleden zag op de expositie Some Things Hidden in de Amsterdamse expositieruimte Framer Framed, moest ik onwillekeurig denken aan een ander recent kunstwerk waarin een kunstenaar een poging doet om zichzelf uit te wissen. De twee werken konden qua stijl en vorm haast niet méér van elkaar verschillen, toch speelden bij het zien van de zelfportretten van Amouzou de slotbeelden van Die Insel door mijn hoofd, een film uit 2016 van de onlangs met de Dr. A.H. Heinekenprijs bekroonde kunstenaar Erik van Lieshout.